Grałem w drużynie Armii Czerwonej

autor zdjęcia: Krzysztof Żuczkowski

źródło: Forum

Najłatwiej opisać walkę bokserską. Dwaj zawodnicy, ring – sprawa jest prosta - Józef Hen, pisarz

Rz: Jesteśmy w kawiarni Czytelnika, ważnym miejscu na kulturalnej mapie Warszawy. Tutaj przez dziesięciolecia spotykali się pisarze, reżyserzy, aktorzy. Czy między ocenami kolejnych filmów, spektakli teatralnych, plotkami rozmawiało się też o sporcie?

Głównie o sporcie. Przecież większość z nas była kibicami. Nim Tadzio Konwicki wybrał sobie swój stolik pod ścianą, gdzie siadywał z Gustawem Holoubkiem, mieliśmy duży ogólny stolik, tam w rogu, na wprost wejścia. Obok, na straganie można było kupić książki. Bywał też oczywiście Stanisław Dygat, dosiadywali się inni pisarze. Omawialiśmy mecze piłkarzy, występy lekkoatletów, walki bokserów. Sprawialiśmy tym zawód takim panom z długimi uszami, którzy starali się znaleźć jak najbliżej nas, żeby wszystko lepiej słyszeć. Spodziewali się, że będziemy obalać ustrój, a my analizowaliśmy system gry reprezentacji lub taniec Leszka Drogosza w ringu. A kiedy rozczarowani odchodzili, zaczynaliśmy rozmowy, na które czekali.

Czy w latach 50. i 60. rzeczywiście sport był tak ważny, że żyły nim elity intelektualne?

Wszyscy słuchaliśmy transmisji z meczów, mistrzostw, olimpiad w radiu, a później oglądaliśmy w telewizji. I nie wymyśliłem sobie sytuacji, o jakiej już nieraz wspominałem. Rano, dzień po jakichś ważnych zawodach lekkoatletów, spotykam na osiedlu...